وصف العیش
سه شنبه 14 آگوست
اولین چیزی که امروز می خواهم بگویم این است که وبلاگ آپدیت کردن در اینجا کاری بس دشوار و سخت است زیرا همه چیز به زبان روسی است حتی منوی نرم افزارها. در ضمن اینجا اکثر سایتهای خبری و سرور بلاگ اسپات کلا بسته است. بعدا در مورد وضعیت آزادی مفصل بحث خواهم کرد.
همانطور که قبلا گفتم اینجا آب فراوان است به همین خاطر فضای سبز شهری پر و تقریبا خودرو است، چیزی که ما در ایران حسرتش را داریم. من کوچه ای را ندیدم که در آن شمشاد نباشد.
چهارشنبه 15 آگوست
جمعه 17 آگوست
هیچ پیمانه ای نبایدخالی بماند.
من همیشه فکر می کردم همدلی از همزبانی خوشترست اما وقتی به جایی وارد شدم که اصلا زبانم را نمی فهمند تازه اهمیت زیان را فهمیدم. زبان مثل راه می ماند. راه، تنها چیزی است که باعث می شود مقصود را لمس کرد. همان راه زمینی خاکی. زبان اولین راه ارتباطی ست. بدون زبان مثل کر و لالها می شوی؛ می شنوی ولی نمی فهمی یعنی نشنیده ای پس حرفی و ارتباطی هم نیست. تازه می فهمی که اگر همدلی پیدا شود چه اثر دارد چه اثر دارد...
احرار در رشته فیزیک فوق لیسانس گرفته است و دو سال اخیر را در نیویورک در ecroUS Nuclear F گذرانده است. ساعاتی را به گفتگو در مورد شاعران زبان فارسی و تاجیکی و قرابت فرهنگیمان گذراندیم. من متوجه شدم بسیاری از اصطلاحات لهجه نیشابوری خودمان ریشه ای بس عمیق دارند که در زبان تاجیکی هم پیداست. نکته ای جالب دیگر این که دوستداران زبان فارسی در اینجا سعدی را بیشتر می شناسند تا مثلا شعرای خراسانی.
به همین سبب هم نمی توانم از آن عاشقانه ها برای شما تصویر کنم اما تلخیص می کنم که بر معشوق، زیر بید مجنون، فارغ از دنیا و ما فیها جز بهشت چه معنایی می تواند داشته باشد؟
حدس می زنید اینجا کجا باشد؟ درست است. پاساژ و رستوران ....
این هم البته کاروانسرا یا بنای تاریخی نیست.
پلیس بازی حرف ندارد. انگار تنها چیزی که دولت از نظام کمونیستی یاد گرفته همین بوده است. مثلا شما در بدو وروذتان به شهری باید محل سکونت خود را به پلیس اطلاع دهید و آنها اجازه دهند. به محض کوچک ترین شک پلیس دم در منزل شماست. خنده دار نیست؟ پلیسهای راهنمایی و رانندگی پشت درختها قایم می شوند تا مچ رانندگان متخلف را بگیرند. نمی دانم شاید این شیوه برای اینجا خوب باشد اما اساسا نوع نگاه اشتباه است.
اینجا کاخ ریاست جموری است. هنگام گذر او تمام خیابانها قرق می شود.
برج تاشکند
پایتخت زیر ساختهای یک شهر پیشرفته را داراست. مثلا برای حمل و نقل علاوه بر اتوبوس و مینی بوس دارای مترو و ترامواست یا کل شهر دارای شبکه آب و فاضلاب است که برای همین دو مورد چه مشکلاتی که ما در ایران نداریم.
مجتمعهای بزرگ و متعدد مساله مسکن را حل کرده است و البته ساخت و ساز به شدت در جریان است. اما مثلا در عوض دریغ از یک دکه تلفن. با این که چند شرکت مخابرات را سرویس می دهند ولی کیفیت خطوط افتضاح است و شما نمی توانید با تلفنتان به خارج از کشور تماس بگیرید باید حتما کارت بخرید. وضعیت جمع آوری زباله تهوع آور است.
با این حال کشور دارای منابع نفت و گاز و همچنین آب و زمین حاصلخیز فراوان است. کشوری که مواد اولیه داشته باشد راه پیشرفت را سریعتر خواهد پیمود. مشکل حاکمان ابلهند که فقر و تبعیض را توزیع می کنند و رشد و توسعه را از مردم دریغ می کنند.
با این خلاصه ای که گفتم تجارت و سرمایه گذاری کار پر سودی خواهد بود که البته مسلتزم زمان زیادی است. خیلی چیزهاست که بازار خوبی خواهد داشت و این مشروط به کار فرهنگی است.
پنج شنبه 23 آگوست
به دلیل آنکه همه چیز در ید توانای دولت است آمار و اطلاعات درستی به دست نخواهد آمد از همین رو تحقیقات میدانی نقش مهمتری پیدا می کنند. مثلا در هیچ یک از بروشورها از درآمد سرانه حرفی به میان نیامده است.
آزادی کدام است وقتی بعد از ماجرای اندیجان هیچ کس نمی داند چند نفر کشته شدند؟ رخشانا گفت ما آزادی داریم چون همه از شخص اول بد می گویند؛ نمی دانند که آنچه که به قلم در می آید و نوشته می شود مهم است حرفها باد هوایند. یک سایت خبری در کافی نتها باز نمی شود، روزنامه مستقلی وجود ندارد که از وضعیت سخت مردم و شکاف روز افزون فقیر و غنی بنویسد و بنویسد که دولتمردان چگونه با بلاهت محضشان به درآمد ملی و ثروت مردم ضرر می رسانند. آزادی تا آنجا که به سیاست و اقتصاد نرسد، قبای زرپوش حاکم را گردی نیفشاند مجاز است. مجازات سختی در پیش روی مخالفان سیاسی است. مردم هم که غرق خواب و الکلند. با این اوضاع واحوال نمی دانم چرا اینقدر به نقض حقوق بشر در ایران بند کرده اند. اصلا اسمی از کشورهای تازه استقلال یافته یا عربی شنیده نمی شود یا به زعم آنان حقوق بشر فقط نایت کلابها و مست گشتن است؟ ایران ما گلستان نیست ولی جهنم هم نیست.
شنبه 25 آگوست
اوضاع مسافر گیری هم مثل ایران خودمان است.
حدود 400 کیلومتر فاصله بود و هوا گرم. مزارع وسیع پنبه در کنار جاده خود نمایی می کردند. عصر رسیدیم. بلافاصله برای مراسم عروسی در پیش آماده شدیم. برای عروسی چندین مرحله جدا برگزار می شود و توضیح مفصل آن مجال وسیع تری می خواهد.
در مرحله دوم از مراسم عروسی خانواده دختر، لباس خاص و قیمتی بر تن پسر می کنند و رسما دامادی اش را توسط روحانی اعلام می کنند.
روی یک میز ممکن است چندین نوع شیرینی، میوه و خوراکی باشد. غذای اصلی هم به نوبت سرو می شود. کلا عروسی ها خیلی مفصل تر از ایران خودمان است.
بر خلاف تصور که عروس همیشه سفیدپوش است. تازه عروس ها هم لباس خاصی می پوشند چیزی شبیه تاج یا کلاه مخصوصی بر سر می گذارند که متمایز باشند.
سمرقند معماری خودش را حفظ کرده است. مخصوصا خانه ها، درهای ورودی منازل، چینش اتاقها همه تقریبا یک سبک دارند. درهای چوبی دست ساز ، گرانقیمت و اتاقهایی که دور تا دور باغچه قرار گرفته اند؛ همه بیانگر زندگی عشیره ای است مثلا پسر بزرگ باید در خانه پدری باقی بماند و عروس بزرگ باید تمام کارهای خانه و خانواده شوهر را انجام دهد.
عروس باید طی مدت 1-2 سال اول بچه دار شود تا توانایی خود را برای بقای نسل نشان دهد.
اینها را برای دختران و زنان عزیز ایرانی می گویم که زیاد هم ناشکر نباشند.
دانشکده علوم اجتماعی- 1932 توسط روسهای کمونیست ساخته شد.
خیابان ابراهامفسکی توسط اولین کمونیست وارد شده به این منطقه احداث شد. بعد از گذشت تقریبا 20 سال از فروپاشی کمونیسم بد نیست نگاهی دوباره به این نظام و ایدئولوژی داشته باشیم. این دستگاه باز هم منشا خدمات بسیاری بوده است. هر چند که خیلی از مردم به دلیل افزایش فاصله غنی و فقیر حسرت روزهای گذشته را می خورند.
هر جا که بروید سایه سنگین تیمور بر روی تاریخ افتاده است. شاید هم رییس جمهور مادام العمر فکر می کند تاریخ تکرار می شود. از الغ بیک دانشمند و امیر علیشیر نوایی وزیر خردمند هیچ اثر قابل توجهی دیده نمی شود گویا نمی داند و شاید هم نمی خواهد بداند که دنیا را وزرا می سازند.
اگر بناست دانشگاهی در نیشابور تاسیس شود چه شایسته است به معماری که جزیی از هویت تاریخی شهرمان است توجه شود.
جهانگردان خارجی بسیارند. ای کاش نیشابور هم به دنیا نشان داده می شد.
ریگستان قبلا مدرسه اسلامی بوده است.
سلام
اونجا بحثی از شمال و .... اینا نیست !!! باختی داداش
مرسی که خبر کردید...به این می گویند جامعه شناسی تجربی تطبیقی! خوش بگذرد