خدا داد؟

چندی پیش خداداد عزیزی حرکتی غیر اخلاقی نمود که شایسته برخورد بود و هست. به حواشی مطلب منتشر شده و شخصیت او هم کاری ندارم. ورزشکاران در همه کشورها دارای حاشیه اند ولی نکته ای که در لابلای این داستان گم شده است؛ نوع برخورد او با این قضیه و نوع دفاعیاتش اوست. به این جملات توجه کنید:  

·          در هر صورت عزت و ذلت دست خداست که آن را به هر کسی نمی‌دهد

·          من تنها 45 بازی ملی انجام دادم اما محبوب مردم هستم ولی برخی بازیکنان هستند که 150 بازی ملی داشته و دو هزار تا گل زده‌اند اما محبوب مردم نیستند و علت آن نیز این است که خدا نمی‌خواهد

·          من به پدرم گفتم این اسرائیل است که باید از صحنه روزگار محو شود نه من 

·          جمله ای در نهج البلاغه هست که بارها و بارها به آن فکر کرده ام و به گوینده آن رحمت فراوان فرستاده ام. علی(ع) می فرمایند: مردم به والیان خود بیشتر شبیهند تا به پدران خود. به نظر شما گفتمان این روزها که هاله نوری بر سر قدیسین سیاست می نشیند و امام زمان حکم نمایندگی امضا می کنند و خدا از کسانی که در کار دولت کارشکنی می کند نمی گذرد و ... چقدر در پدید آمدن رفتارهای اینچنینی موثر است؟ وقتی از وزیر به دلیل دروغگویی  توضیح می خواهند  و در نماز جمعه اش استیضاح کنندگان را از عذاب جهنم و دوزخ می ترسانند چه انتظار داریم از فوتبالیست که برای توجیه اشتباهش از خدا و سیاست حرف بزند.

آدم منفی بافی نیستم اما مطمئنم زیانی که از دروغهای دولت کریمه می بریم. بسی بیش از پایین آمدن قیمت نفت و خالی شدن صندوق ذخیره ارزی و ... است. دروغگو بودن مردم را هم دروغگو بار می آورد. مردم برای هر گار خطایی که انجام می دهند پای خدا و مقدسات را به میان می کشند تا بار خطاهای خود را گردن آنها بیندازند.

لازم است سیاستمداری بر اریکه قدرت تکیه کند که راستگو اگر نبود لااقل دروغگو نباشد.

پ.ن: ابراهیم نبوی مطالب خوبی برای انتخابات آینده نوشته است. تا آنجا که دست می رسد برای این انتخابات باید زحمت کشید.