آخوند مجلس روایت کرد: هر که در مجلس عزاداری امام حسین(ع) به اندازه بال مگس(!) اشک از چشمانش جاری شود تمام گناهانش بخشوده خواهد شد. 

دوستان اصرار می کنند برویم امتناع می کنم.

می گوید زشت است که نرویم می گویم اگر برای صبحانه اش می روی؛ برو وگرنه مجلس وعظش بی ارزش است. برگی نمی دهد، گلی نمی افشاند، روح درونت را بارور نمی کند. می گوید از ما جدا شده ای می گویم اختیار دلم را که ندارم، لااقل بگذار تا اختیار تنم را از دست ندهم. می گوید آبرویت در جمع همکاران می رود می گویم آبرویی که با ریا بدست آید پستی و فرومایگی است.

می روند.  

من هم اشک ریختم به خاطر این اشکها...

پ.ن: روح سلطانی دیگر از زندانی بجست. وفات دکتر سید جعفر شهیدی را تسلیت و تهنیت می گویم.