نیشابوری ها  احساسات پررنگ و گرمی دارند. اصیل ترها اهل خوش باشی اند. سخت کوشند و اهل سحرخیزی به خاطر صبحی که هیچ جای دنیا مانند ندارد. البته از عیب غرور و حسادت هم مبرا نیستند. با این همه دیگران بسیار وقتی به نیشابور می آیند؛ حس مهر و دوستی داشته اند.
از فرزندان این خاک حکیم عمر خیام است. خیام بیش از نیشابور مشهور است. خیام را به وجوه مختلف می شناسند؛ فیلسوف، ریاضیدان، منجم، طبیب و شاعر! و به نظر من همین شعر اوست که عالم گیرش کرده است به خصوص پس از ترجمه فیتزجرالد که شعر را به اروپا برد که مذاق آنان را خوش افتاد و آنقدر گفتند و خواندند که همکنون رباعیاتش را از زنان مصر تا نخست وزیر روسیه می خوانند و خوش می شوند. این همه پسندی یک علت داشت؛ میل به خوش باشی، تنعم و قدر دانستن زندگی و در حقیقت چه چیزی ارزشمند تر از زندگی و زیستن خوب در حال ؟
 

ساقی گل و سبزه بس طربناک شدست
دریاب که هفته دگر خاک شدست

می نوش و گلی بچین که تا در نگری
گل خاک شدست و سبزه خاشاک شدست