علیرغم تصور برگزار کنندگان و خود نمایندگان استقبال دانشجویان خوب بود. آمفی تاتر مهندسی پر نشده بود اما دانشجویان دو سوم صندلی ها را گرفته بودند. 

طبعا سوالات با انرژی هسته ای آغاز شد از حسین سبحانی نیا( عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس هفتم) او هم تاکید کرد که حق مسلم ما ملت ایران انرژی هسته ای است گرچه که در پاسخ به یکی از دانشجویان تصریح کرد که مردم ایران حقوق دیگری هم چون حق اشتغال، آزادی بیان و ازدواج و مسکن و ... دارند.

نوبت به غلامحسین مظفری که رسید از بودجه ریزی امسال سخن گفت و افزایش بودجه جاری و کاهش آن در بخش عمرانی. اما در مورد استعفای جنجالی اش که تنها استعفا در تاریخ حیات مجلس بود از رقمی حدود 900 میلیارد تومان اسم برد که بدون پیش بینی در آمد هزینه شده بود و این که تنها راه چاره را گذشتن از صندلی سبز دانسته بود.

هر دو نماینده اما بار دیگر اختلاف خود را در مورد فرماندار بروز دادند. همانطور که یکی از سوالات بیان کرد بخشدار یکی از بخشها حتی بدون اطلاع فرماندار حکم گرفته بود.

غلامحسین مظفری از افلاک نما حرف زد و مژده داد تا اواخر سال 86 کار به اتمام می رسد و همچنین از نامه ای سخن به میان آورد که پیگیری دانشگاه ملی را نشان می داد.

حسین سبحانی نیا هم از دستاوردهای سفر احمدی نژاد گفت تا کسی گمان نکند که نیشابور سهمی کمتر از دیگر شهرها گرفته است.

جلسه پس از دوساعت و نیم پایان یافت و بسیاری از سوالات بی پاسخ ماند. مظفری همچون گذشته بار دیگر به خوابگاه آمد تا با اعضای شورای مرکزی انجمن عطار دیدار خصوصی داشته باشد.

در حاشیه :

حسین سبحانی نیا در پاسخ به سوال حضوری یکی از دانشجویان که از وضعیت آزادی بیان در فضای کنونی

شکایت می کرد گفت: " اتفاقا همین که شما این سوال را می پرسید بیانگر عدم صحت گفته های شماست و فضا آزاد است و..." برای من این سوال پیش آمد که اگر چنین است پس چرا هر سایت خبری که ما می زنیم پیام قشنگی بر روی صفحه مونیتور ظاهر می شود که " مشترک گرامی حق دسترسی به این سایت برای شما امکان ناپذیر است"  و یا اینکه در مورد مسائلی همچون انرژی هسته ای، آزادی اکبر گنجی و... بلادرنگ از قوه قضاییه نامه ای فاکس می شود که روزنامه ها را از نوشتن در آن موارد محروم می کند.

از طرف دیگر غلامحسین مظفری نشان داد که ویژگیهای یک نماینده شجاع و زیرک را داراست وبا گذشته تفاوت اساسی پیدا کرده است. اما هنوز هم صمیمی و گرم به خوابگاه می آید و روی موکت اتاق دانشجویی می نشیند.

اما نکته ای که نباید غافل شد تلاش و کوشش بچه های انجمن عطار بود که توانستند با چنگ و دندان جلسه خوبی(روز پنج شنبه که می دانیم در دانشگاه فردوسی مشهد یک نیشابوری هم پیدا نمی شود) را برگزار کنند. از همینجا برایشان آرزوی توفیق می کنم.

مصطفی جان خسته نباشی!