زنگ sms  موبایل را می شنوم و پیام دوستی قدیمی از راه دوری رسیده است که :

برخیز تا یک سو نهیم این دلق ازرق فام را

بر باد قلاشی دهیم این شرک تقوا نام را

هر ساعت از نو قبله ای با بت پرستی می رود

توحید بر ما عرضه کن تا بشکنیم اصنام را

غافل مباش ار عاقلی، دریاب اگر صاحبدلی

باشد که نتوان یافتن دیگر چنین ایام را

از سوم ابتدایی تاکنون روزهای زیادی بوده اند که از هم دور بوده ایم به مسافت اما نه به دل.  از آن دوستیهایی که می ماند. بمان با من؛ پایدار ، محکم و باقی باش.