نمی دانم تا به حال در زندگی با آدم های نازنین برخورد کرده ای یا نه . اصلا معنای نازنین بودن یک نفر را می دانی یا نه؟
مجید میرزا وزیری دکترای .. علوم ریاضی است با 32 33 سال سن . از آن آدمهایی که نازنینی را در چشم من به خود کشیده است . کلا اینجور آدمها خیلی کم ، خیلی کم سر راهت قرار می گیرند . در کنار او بودن یک جور آسایش و آرامش در زیر پوستت جاری می کند ، تخدیر می شوی ، حس سبکی می کنی و...
ما آدمها با هم خیلی فرق می کنیم . حتی من و تو هم با هم خیلی فرق می کنیم . معمولا سوای رابطه های مختلف دوستی و خویشاوندی که داریم در پسا پرده ذهنمان به این فکر می کنیم که مثلا این دوست من به چه درد من می خورد یا همسر من چه فایده ای برای من دارد . اما شاید در این مورد به خصوص شاید همان حس آرامشی که خلیان می کند فایده علاقه ات به او باشد .
بعضی وقتها بعضی آدمها تنها با یک برخورد می توانند تو را جذب کنند . اصلا شخصیتش تو را می بلعد؛ قورت می دهد . فکر می کنم مجید میرزاوزیری حتی اگر دکتـــــرا هم نداشت باز هم مهربانی اش و خنده های صمیمی اش(از آنهایی که روی گونه ها چال می افتد!) و خلاصه خیلی جاذبه های دیگرش را داشت . آخر می دانی ، شخصیت افراد هیچ وقت به هیچ چیز بستگی ندارد . منش آدمهاست که شخصیتشان را می سازد یعنی دیگر عدم ارائه بلیت نشانه عدم شخصیت نیست ، یعنی کت و شلوار یا ادکلنی که می زنی یا حتی مرسدس بنز نوک مدادی که سوار می شوی از اجزا شخصیتت حساب نمی شوند ، ثروت آدم شخصیت نمی خرد . حتی علم . بله سواد تو هم معیار شخصیتت نیست . لازم هست اما کافی نیست .
اسم مجید میرزا وزیری را می توان همینطوری نوشت به همین سادگی ، بدون همه درجات و عناوینی که او دارد . دقیقا مثل خودش . جذابیت این موضوع در جایی به اوج خود می رسد که از بین همه تعلقات معمولی که ما آدمها از قبیل پول و مقام و ... داریم ؛ فقط و فقط پسرش ( کامیار ) اهمیت زندگی اوست .
یاد آن جلمه شازده کوچولو می افتم که :
ما آدمها پُریم از این تضادها !!!