دادکان قربانی

همین است. می بازیم در فوتبال . دنیا برایمان تیره و تار می شود . همه چیز را می شکنیم. به زمین و زمان فحش می دهیم. تمام اقوام بازیکنان و مربی و رییس فدراسیون را عروس می کنیم و در روزنامه ها می خواهیم مسئولین به باد فنا بروند...

 

اما و اما ...

 

در نظر نمی گیریم که حد فوتبالمان همین است و بازیکنانمان تا جایی که توانستند خوب بازی کردند. از طرف دیگر آن بازیکنان از همین مردمند. مردمی متوقع، احساساتی، کم صبر و بی روحیه که دوست دارند بدون زحمت با جادو و معجزه بهترین نتیجه ها را کسب نمایند. مردمی که کمتر اهل تلاشند.

به نظر من؛ این تعویض مدیریتها گره ای از کار ما نخواهد گشود. این از آن شیوه هایی است که فقط در عربهای حوزه خلیج فارس می توان یافت کرد.

 

به زد و بندهای سیاسی ماجرا کاری ندارم. متخصص فوتبال هم نیستم اما می گویم  واکنش سریع به این موضوع درست نیست.