دوستانی عازم سفر شده اند. سفری به آسمانی ترین نقاط زمینی، سفری به درون، از آن دست که می تواند تمام نشود.
روزی در بازار چشمم به جمله " لبیک اللهم لبیک ... " افتاد بی اختیار اشک در چشمانم نشست. یاد خیلی چیزها افتادم. چیزهایی که بود و الان نیست. چیزهایی که می باید می بود و نیست. قولهایی که می باید پایدار می بودیم و نبودیم و . . .
گرچه که معشوق همینجاست و بسته به ما که یکدم از این خانه بر آن بام برآییم اما آن سنگ نشانه ای است برای ما که یادمان نرود از قولی که به هم دادیم مثل حلقه زرد ازدواج. حتی رو ندارم که تقاضای سفر دیگری کنم .
می دانم که ناامیدی بدترین است. ایمان از جنس امید است. من هنوز امیدوارم. من هنوز بندم. مقیدم. چیزی هست که مرا نگه داشته است.
برادر؛
« سفرت به خیر، اما تو و دوستی خدا را
چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها، به باران
برسان سلام ما را »
امروز در یکی از بولوارهای شهر پارچه استقبال از خاتمی را دیدم. من نمی فهمم علت استقبال از او چیست؟
مگر خاتمی نیامده بود که بگوید قهرمان وجود ندارد، قهرمان اصلی خود مردمند؟
مگر نمی گفتیم که هاشمی به انتخابات آمده است که بگوید قدرت در ایران تمامی ندارد؟
مگر حرف اصلی اصلاحات برچیده شدن نظام بنده پروری از ساختار سیاسی موجود نبود؟
مگر احمدی نژاد را برخاسته از این طیف نمی دانیم ؟
چه علتی دارد که همین کار را با خاتمی می کنیم؟ چرا ؟ چون تنها آدم مهربان و فرصت سوز دوران جمهوری اسلامی روزگار ریاست جمهوری اش را پشت سر گذاشته است ؟
این تقدس زدایی از قدرت فقط در آذر ۸۳ نشان داده شد؟
خاتمی هر چه کرد و هرچه بود، تمام شده است. او هر هنری داشت انجام داد و به نظر من همه توان خویش را هم استفاده کرد تا در مقابل بخش نامرئی نظام بایستد و نتوانست. چرا باید به چهار سال بعد فکر کنیم که خاتمی دوباره بیاید و دوباره شهر بخندد.
چرا هنوز منتظریم که فردی از آسمان بیاید که زندگی فلاکتبار ما را سامان ببخشد و مساله ای را که فقط از دست معصوم ساخته است از بندگان متوسطش درخواست می کنیم؟
چرا فکر می کنیم این کار فقط از دست یک نفر و آنهم آقای سید محمد خاتمی ساخته است؟
چرا از کسی چیزی می خواهیم که اگر می توانست در این 8 سال می کرد؟
چرا دیگران را متهم به رابطه مریدی و مرادی می کنیم و خود را فراموش می کنیم؟
چرا تلاش نمی کنیم یک آدم دیگر پیدا کنیم یا بسازیم ؟
چرا باورمان نمی شود که دوره انسانهای کاریزما تمام شده است؟