و چه مناسب این روزهاست ، نزدیک به عید . به کودکی ، به وقتی که شادی و سرور ته دلمان موج می زد . وقتی که ساعت می گردید بابا می بوسیدمان ( چیزی که خیلیکم اتفاق می افتاد ) از لای کیف جیبی اش اسکناس 100 تومنی نو تانخورده بهمان می داد بعد مادرمان اسفند دود می کرد و دعا می خواند و...
می دانی برادر ، این روزها از آن شادی نو شدن خبری نیست .
منتظریم ببینیم که سال نو چه اتفاقی می افتد که چقدر در کارهایمان جلو می رویم . شادی بی علت بچگی وجود ندارد . سال نو بدون اینکه به اتفاقات سال نو فکر کنیم ته دلمان غنج می رفت . همینطوری . چشممان به شب عید بود که لباس نو بخریم . صبح عید بدو بدو کفش نومان را جلو در می گذاشتیم و تمام آرزوهایمان را از خدا گرفته بودیم
این روزها نوروز شده است مثل روزهای تعطیل دیگر که اگر دید و بازدید های سال نو را از آن برداریم که دیگر هیچ نمی ماند .
بزرگ شده ایم دیگر ...