چند نکته

15 ملوان انگلیسی به آغوش خانواده شان برگشتند. سوالات زیاد و تحلیلهای متفاوتی هم از طرفین و هم از طرف ناظران بین المللی ابراز می شود.

·          بر خلاف عده ای از تحلیلگران معتقدم مسائل امنیت ملی در ایران اصولا بالاتر از نهاد ریاست جمهوری است و حتی فکر می کنم رییس شورای امنیت ملی هم آنچنان نظر صائبی ندارد که بتواند مستقل تصمیم بگیرد.  به همین خاطر احمدی نژاد را بیشتر مجری دستوری از بالا می دانم تا این که نقش خاصی برای او تصور کنیم. آزاد کردن تفنگداران، اگر برای تفکر حاکم ننگ نباشد دست کم فخری ندارد به همین علت این فکاهی تاریخ انقلاب اسلامی مامور شد تا آبروی ارکان نظام را بخرد و خود را سپر کند.  اگر موقع خاتمی این اتفاقات می افتاد چه ها که نمی شد.

·          شک ندارم که انگلیسیها به آبهای ایران وارد شده بودند اما به اعتراف رسانه های خود نظام این موضوع تا به حال 6 بار اتفاق افتاده است؛ سوال اینجاست که چرا دفعات قبل چنین هیاهو و جنجالی رخ نداد؟ انگلیسیها در خبرپراکنی و جوسازی ید طولایی دارند، از ابتدا بر همین نقطه قوت خود تاکید مسلم ورزیدند و نتیجه گرفتند.. مساله ای که می توانست با عذرخواهی ساده حل شود تبدیل به بحران شد. یک دنیا هست و یک BBC   انگلیسی.

·          آنچه که تعجب اکثر رسانه های دنیا را برانگیخت؛ ناگهانی بودن تصمیم آزاد سازی ملوانان بود. می خواهم به آنان بگویم " این چیزا تو شهر ما معمولیه! شهر ما یه شهر ایده آلیه! ". ما که عادت کرده ایم ببینیم صبح بلند شده ایم و قیمت مسکن دو برابر شده است، عده ای ثروتمندتر و عده ای همان هستند که هستند که ما به آن می گوییم زندگی در بحران! شما را نمی دانم.  رافت اسلامی یکی دیگر از آن دروغهای شاخداری بود که محمود احمدی نژاد همچون همیشه باعث و بانی تکثیر آن در جامعه شد. دروغ در هر شکلی زشت و ناپسند است اما اگر این دروغ در میلیونها ضرب شود، رسانه های تمام دنیا یک ملت را با همان بسنجند؛ جز فاجعه چیز دیگری رخ نخواهد داد. تازه باید دست ضرغامی را ببوسد که خیلی از فکاهیات آقا را ماستمالی می کند و نمی گذارد بقیه بفهمند چه دلبر قشمشمی در خانه داریم.

·          به نظر من ، تونی بلر یکی از بازیگران اصلی صحنه سیاست دنیاست و سهم عمده ای در بسیاری از تصمیمات جهانی داشته است؛ او مورد مواخذه قرار گرفت که چرا نتوانسته است به موقع مشکل را رفع کند و در پرونده سیاسی اش نمره نامناسبی درج خواهد شد. مضافا بر این که کلا همراهی با آمریکا و حمله به عراق چندان در افکار عمومی مردم انگلیس مقبول نیفتاده است. البته آن اولتیماتوم  48 ساعته را هم نباید از نظر دور داشت.

به هرحال بحران پایان یافته است ولی وقتی به نتایج و آثارش می نگرم نکته مثبتی پیدا نمی کنم. روزهای اول فروردین قطعنامه شورای امنیت علیه ما تصویب شد هر چند که شدید الحن نیست اما نباید غافل شد که افکار عمومی دنیا را علیه ما برخواهد انگیخت جز آن عده ماجراجویی که روز به روز در لبنان، عراق و باقی نقاط دنیا آسودگی و آرامش را از ثمرات استکبار می دانند. آماده کردن افکار عمومی دنیا برای حمله نظامی به زمان نیاز دارد چه اینکه آقای حداد عادل هم در مصاحبه خویش اعلام کرده اند که بعید می دانند آمریکا به ایران حمله کند و این هم یعنی آماده کردن افکار عمومی کشور برای پذیرش جنگ. این ماجراهای اخیر تصور عمومی آنهایی را قرار است از ما دفاع کنند را بدتر خواهد کرد.  

خدایا! ما را نجات بده.